امروزه با پیشرفت صنعت نساجی تنوع پارچه‌های لباس کار بیشتر شده است و جنس‌های تخصصی با قابلیت‌ها و ویژگی های بسیار خوب در حال افزایش است. تنوع پارچه های لباس کار می‌تواند به نفع مصرف کنندگان این محصول باشد چرا که مراکز استفاده کننده‌ی پارچه‌های لباس کار می‌توانند به راحتی با توجه به نیاز مشتری و شرایط و ویژگی‌های شغلی و محل کار آن ها، لباس‌های متنوع با پارچه‌های مختلف تولید و عرضه کنند. در بازار فعلی چند نمونه از پارچه‌های تولید شده وجود دارند که نسبت به بقیه‌ی پارچه‌ها بیشتر استفاده می‌شوند و هر کدام برای شغلی مناسب هستند. در ادامه‌ی مطلب کامل به این موارد اشاره خواهیم کرد.
انواع پارچه‌های مورد استفاده در دوخت لباس کار عباتند از:
که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها و موارد استفاده از هر کدام اشاره خواهیم کرد.
از آنجایی که در مطالب قبلی نیز به این نکته اشاره کردیم، لباس کار و ایمنی جهت حفظ جان افراد در مقابل شرایط و خطرات بیرونی می‌باشد که در هنگام فعالیت شغلی او را تهدید می‌کنند. این لباس علاوه بر این که باید بتواند در مقابل خطرات مختلف از جان افراد محافظت کند، باید راحت بوده و دارای ویژگی‌های خوبی مانند امکان شست و شو و عمر و دوام بالا نیز باشد. صد البته اعمال این نکات مهم در دوخت لباس کار بر عهده‌ی مراکزی است که لباس کار را تولید و عرضه می کنند. این مراکز باید بتوانند با توجه به نیاز و شرایط کاری مجموعه‌ی مورد نظر و اعمال نظرات کارفرما لباسی متناسب با ویژگی‌های شغلی مجوعه تولید و در اختیار کارکنان قرار دهند.
از مهم‌ترین و پرکاربردترین پارچه‌ها در صنعت تولید لباس کار در ایران پارچه‌ی فلامنت از نوع کجراه می‌باشد. این پارچه به دلیل داشتن ضخامت مناسب یکی از مهم‌ترین پارچه‌های صنعت لباس کار است که در ۹۰ درصد از مشاغل و مجموعه‌های مختلف از این پارچه استفاده میشود.
مزیت این پارچه ضخامت مناسب آن نسبت به بقیه‌ی پارچه‌هاست که البته برای مناطق گرم و یا روزهای گرم سال چندان هم مناسب نیست. البته در صورت داشتن تهویه و سیستم خنک کننده‌ی مناسب می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. در تولید این پارچه از پلی استر استفاده میشود که با توجه به نیاز مجموعه‌های مختلف در وزن و مقدار پلی استر متفاوت، تولید و به بازار عرضه می شود. این پارچه به علت بافت کجی که دارد در بازار به لباس کار کجراه معروف شده است.
پارچه‌ی ترگال نسبت به پارچه‌ی تترون و فلامنت از ضخامتی متوسطی برخوردار است و مناسب مکان‌هایی که نیاز نیست لباس کار مقاومت خیلی بالایی داشته باشد. این پارچه نسبت به پارچه‌ی فلامنت خنک تر می‌باشد و بیشتر در روپوش‌های پزشکی، آزمایشگاهی، لباس‌های رستوران و آشپزی، لباس پرسنل در مجموعه‌های مختلف و لباس فرم استفاده میشود. در تولید این پارچه از پلی استر و ویسکوز استفاده میشود که با کم و زیاد کردن مقدار این الیاف می‌توان مقاومت پارچه را نیز کاهش یا افزایش داد.
پارچه‌ی تترون در کیفیت های مختلف و نام‌های متفاوت تولید می شود که نسبت به بقیه‌ی پارچه‌های لباس کار ضخامت کمتری دارد، در این حالت مقاومت آن نیز کمتر است. کم بودن ضخامت این کار موجب شده تا قیمت آن کمتر از بقیه‌ی پارچه ها باشد و اغلب برای مکان‌هایی که لباس آن‌ها مرتب تعویض میشود می‌توان از این پارچه استفاده کرد. ضخامت کم پارچه خنکی بیشتری برای آن به وجود می‌آورد که می‌توان با توجه به نیاز مجموعه و یا محل مورد نظر از آن در دوخت لباس کار و ایمنی استفاده کرد.
پارچه‌ی کتان به دلیل مقاوم بودن آن در برابر حرارت و گرما در مکان‌ها و مجموعه‌هایی که با دستگاه‌ها و یا ابزارهای گرم سر و کار دارند مانند جوشکاری، فرز کاری و فعالیت‌های سنگین استفاده میشود. این پارچه از الیاف کتان تولید میشود که هر چقدر میزان الیاف کتان آن بیشتر باشد ضخامت و وزن پارچه نیز بیشتر خواهد بود. ضخامت یک پارچه می‌تواند مقاومت پارچه را در مقابل عوامل بیرونی بالا ببرد.
پارچه‌ی کتان در سه دسته‌ی کتان ۳۰ درصد، کتان ۷۰ درصد و کتان ۱۰۰ درصد تولید میشود که با توجه به نیاز مجموعه‌ها می‌توان از هر کدام از این پارچه‌ها برای دوخت لباس کار استفاده کرد.
استفاده از پارچه‌هایی که در بالا به آن ها اشاره شد در دوخت لباس کار یکی از انتخاب‌های مهم و اساسی می‌باشد چرا که لباس کار برای هر مجموعه‌ای از اهمیت زیادی برخوردار است. پارچه‌ای که برای دوخت لباس کار مجموعه‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد باید با توجه به شرایط زیر انتخاب و دوخته شود: